Portugalia leży w południowo-zachodniej części Półwyspu Iberyjskiego. Swoimi granicami obejmuje także wyspy: Azory i archipelag Madera na Oceanie Atlantyckim. Ma kształt zbliżony do prostokąta, którego rozciągłość z północy na południe – wzdłuż wybrzeża atlantyckiego – wynosi 560 km, a średnia szerokość z zachodu na wschód 180 km. Na lądzie graniczy tylko z Hiszpanią. Linia brzegowa ma długość 1793 km i urozmaicona jest licznymi, ale płytkimi zatokami, m.in. Kadyksu (na południu), estu­ariami rzek (Gwadiany, Tagu, Duero, Minho) oraz niewielkimi półwyspami i wyspami przybrzeżnymi. Większą część terytorium Portugalii zajmują wyżyny i góry, niziny wy­stępują wzdłuż wybrzeży morskich oraz w dorzeczu dolnego Tagu i Sado.

Ze względu na ukształtowanie powierzchni kraj można podzielić na górzystą część północną – zrę­bową (z kulminacją kontynentalnej części kraju – Estręla 1993 m n.p.m. w Serra de Es­tręla) oraz nizinno-wyżynną część południową. Granica przebiega rzeką Tag.

Zróżnicowanie ukształtowania Portugalii ma odzwierciedlenie w klimacie. Panuje tu klimat podzwrotnikowy, w północnej części kraju wilgotny, w południowej śródziem­nomorski. średnia temperatura w styczniu kształtuje się na poziomie od 8–10 ºC na północy do 11–12 ºC na południu, w lipcu odpowiednio od 22 ºC do 27 ºC. Północną część kraju, a szczególnie region górski, wyróżnia duża wilgotność, ze średnimi rocz­nymi opadami 1000–2000 mm. Ku południowi wilgotność maleje (500–800 mm), klimat staje się bardziej suchy, a lata słoneczne i upalne. Na Azorach i Maderze panuje klimat podzwrotnikowy wybitnie oceaniczny z niewielkimi amplitudami temperatury i dużą ilo­ścią opadów.

Regiony turystyczne

Zróżnicowanie środowiska naturalnego oraz bogactwo zabytków, będących świadectwem wielkiego niegdyś imperium kolonialnego pozwala na wydzielenie w Portugalii pięciu regionów turystycznych. Trzy z nich (Lizbona i okolice, region północny i Południowy) znajdują się na półwyspie, dwa pozostałe to wyspy: Madera i archipelag Azorów.